Good to know

No er det berre 13 veker igjen til avreise og det vert meir og meir spennande. For nokre veker sidan fekk eg eit hefte i posten der det sto mykje nyttig om det å vere ein utvekslingsstudent. Det stod råd om korleis ein skal få venner, lære språket, og det stod mykje om skulen i landet. Eg reiser som sagt gjennom Explorius, og dei samarbeider med ulike selskap i USA. Linda, ei venninne som også skal til USA neste år, "har" eit anna selskap enn meg som hjelp ho med forbredelsane. Eg syns det er litt rart at ho har så lite ho må gjere og eg så mykje, men det har vell med selskapa i USA å gjere. Uansett, tenkte eg skulle seie noko om kva som stod i den brosjyren eg fekk i posten.

Vertsfamilien
Explorius betalar ikkje vertsfamilien for at dei har ein student hos seg eit år. Familiane er frivillige og dei er intervjua før dei vert godkjente som vertsfamiliar. Dei svarar på alle spørsmål ein har om livet i USA, og hjelpe ein med å forstå det som må gjerast. Dei behandler deg som eit familiemedlem forhopentligvis, men for at det skal skje må også ein sjølv vere open.

Skulen
Ein kan gå på skule i USA fordi ein er ein gjest av den amerikanske regjeringa og har VISA. Det var vertfall det som sto i brosjyren og eg ikkje har oversatt heilt feil. Skulen har rett til å sette reglane for eksamen, vitnemål og sportsdeltakelse. Og ein må følgje reglane skulen har uansett om ein er einig eller ikkje. Det høyres litt strengt ut når det vert sagt på den måten, men reglane kan ikkje vere så veldig mykje annleis enn det eg er vandt med. Det er nokre skular i USA som har reglar på at ein ikkje skal kle seg for utfordrande. Skulen eg skal gå på har ikkje noko uniform, men anna enn det veit eg ikkje noko om.

Språk og kultur
Det beste er å snakke engelsk heile tida, ikkje bruk oversetter og ikkje snakke med noko som snakkar norsk. Ta med ordbok og prøv nye ord, og visst ein ikkje forstår så er det berre å spørre. Se på tv, hør på musikk og les bøker, alt på engelsk. Det siste eg nevnte gjer eg daglig i Norge så det skal ikkje verte noko problem å fortsette med den vanen. For øyeblikket holder eg på å lese den siste boka i Twilligt sagen, Breaking dawn. Veldig tjukk bok, men satsar på eg er ferdi før eg reiser.

Vennar
Ein må ikkje bekymre seg om ein ikkje har fått seg vennar med ein gong, det tar tid. Gi ein forsøk og gå bort til nokon og prat, det er ikkje noko poeng i å vente. Ungdommane i USA syns visst det er heilt greitt at ein kjem bort å spør om ein kan vere med på ulike aktivitetar osv. Ver med på sportsaktivitetar og klubbar. Eg vil sei at vi nordmenn kanskje ikkje er så imøtekommande som vi ynskjer å vere. Og det er difor vanskelig å verte involvert i vennegjengen om du er heilt ny og ikkje kan norsk skikkelig. Sånn er det i USA også, ein må gi ein innsatts for å få vennar. Ungdommane har vore vennar lenge og det vert kanskje litt rart å plutselig skulle ta ein heilt ukejnt person inn i vennegjengen. Om det er andre utvekslingsstudentar på skulen så for all del ikkje lag ei utvekslingsstudentgruppe. Det er ingen tvil om at dokke har mykje til felles, og det er kanskje enklare å verte kjend med ein som har det akkurat sånn som deg, men det er ingen lur idé.

Pengar
I det programmet eg skal følgje så må ein ha $300/ca 2000 kr i lommepengar kvar månad. Ein må ikkje låne pengar frå vertsfamilien eller låne vekk pengar til dei, og telefonrekningane dine betalar du kvar månad. Ein er sjølv betale for lunsj og aktivitetar på skulen, klede, toalettsaker, kontantkort og andre personlige utgifter.

Ein treng ikkje følgje brosjyren til punkt å prikke og følgje den heilt slavisk. Vertsfamilien sine reglar kjem først i rekkja. Det ser kanskje ut som eg har skikkelig peiling, men eg veit ikkje korleis året mitt kjem til å bli. Det er det som gjer det så spennande! Brosjyren er meint for å hjelpe. Det er mykje meir eg kunne ha sagt noko om, men eg kan ikkje utsette dokke som les dette for alt for lange innlegg. Spør om det er noko! :)